De dokter en zijn stoel

 

Zoveel ogenblikken

zat hij daar

Een warme groet

Een stevige handdruk

-zeg het maar-

Een medicijnman

op louter wetenschap

gestoeld

beoefende de kunst

van het genezen

op buitengewone wijze

 

Na jaren en jaren

-de ervaring en wijsheid

weerkaatsend in het zilver 

van zijn haar-

hield de dokter zitting

in een ander huis

dan het zijne

waar hij neerstreek

voor heel even

in een voor hem 

vreemde stoel

niet lang daarna

zijn gekoesterde patiënten

achterlatend in goede handen

-dat zit wel goed-

 

Een nieuwe arts

Een raam wijd open

Een gordijn glooiend op

het ritme van de wind

verwelkomt

de patiënt

op ander meubilair

 

En terwijl een ander tijdperk

zich comfortabel zetelt

in de toekomstige tijden

leunt de dokter achterover

in zijn nieuwe fauteuil

waar de dagen van weleer

zich nog vaak zullen nestelen

in het pluche van zijn gedachten

 

(ter gelegenheid van het afscheid van dokter Koopmans medio 2005)